2019 Yılı her açıdan çok farklı olaylara gebe olacak gibi. The Economist dergisinin kapağının bu sene için sim siyah olduğunu biliyorsunuzdur. Bu konudaki ezoterik tartışmalarına televizyonlarda sıklıkla rastladığınız için o konulara girmeden; Suriye’de ki mevcut durum, olması gerekenler ve olacaklarla ilgili fikirlerimi sizlerle paylaşayım.
Ulusal gündemimizin bir numarasını şüphesiz Kuzey Suriye operasyonu oluşturmaktadır. Bu konuyu defalarca yazmıştım. 10 Ağustos 2012 tarihinde “Kuzey Suriye’ye girmemiz gerektiğini” yazmış ve siz okurlarımla paylaşmıştım.
Suriye’de Türkiye haricinde her tarafa gülücük dağıtmayan 2. Bir ülke yok.
RUSYA : Esed rejimini, İran’ı ve PYD’yi destekliyor. Türkiye, Almanya ve ABD ile de görüşmeler yürütüyor. Rusya Suriye de kalıcı olmaya çalışıyor. Rusya hiçbir zaman İsrail’in politikalarına karşı çıkmamıştır. Suriye’de de nihai olarak İsrail’in amaçları doğrultusunda tarafların vurucu gücünü aktifleştirip; sahayı sıcak tutma görevini yürütmektedir.
ABD : PYD’yi sıfırdan kurdu. Önceleri ÖSO ve diğer rejim karşıtı güçleri destekliyordu. Şimdi ise PYD’yi ortada bırakarak çekilme planları yapıyor. Türkiye’nin politikalarını destekliyor gibi görünüyor. Ancak Türkiye’nin savaştığı PYD ve PKK gibi terör örgütlerini silahlandırıyor. ABD’nin yegâne amacı DEAŞ, PYD, EL Nusra v.b. örgütleri desteklemek ve sözde bunlarla savaşmak bahanesi ile Suriye’de toplum, devlet ve altyapının çökertilmesini ve işgale açık hale gelmesini sağlamaktır. Aslında ABD; İsrail’e yol yapmaktadır. Bunu zamanla göreceğiz.
İRAN : Esed rejimine hem insan hem para hem de silah desteği sağlıyor. Lübnan’da ki Hizbullahı’da sahaya sürüyor ve destekliyor. Türkiye ile görüşüyor. Öso, DEAŞ ve diğer rejim karşıtı örgütlerle savaş halinde. Rusya ile yakın temasta ancak Rusya’nın PYD ve PKK’yı desteklemesi konusunda çekimser. ABD’nin olumlu veya olumsuz her girişimine muhalefet ediyor. Suriye’de ve özellikle Lübnan’da İsrail ile karşı karşıya gelme durumu söz konusu. İran rejimi İsrail’in varlık sebebidir. Bu görevini de gayet başarılı bir şekilde yürütmektedir.
TÜRKİYE : Esed rejiminin baş düşmanı, Baştan buyana ÖSO’yu destekliyor, PYD’nin alanlarına önce ABD’nin etkisi ile müdahale etmedi. Ancak bu aşamada bu alanlara saldıracağı kesin. PYD son bir hamle ile ABD’nin yanından (sözde) ayrılması ile boşalan bölgeleri Esed Rejimine devretme teklifinde bulundu. Türkiye şartlar böyle giderse meşru bir devletin sınırlarını işgal ediyor görünümü verme pozisyonunda. Bu sebeple PYD’ye yapılacak operasyonun uluslararası kamuoyuna çok iyi anlatılması ve destek bulunması gerekmekte. Türkiye’nin Kuzey Suriye operasyonuna ABD karşı, İsrail karşı, Rusya karşı, Suudi Arabistan karşı, Fransa Karşı. Muhtemelen İngiltere ve Almanya’da karşı çıkacak. O zaman sahada baya bir ter ve kan döküleceğe benziyor.
PYD’nin artık gidecek yeri kalmadığından; Afrin’de olduğu gibi geri çekilmesi de mümkün olmadığından; çok ciddi çarpışmalar olacaktır. Bu çarpışmalar DEAŞ ile yapılan hastane tepesi çarpışmalarına benzerlik gösterecektir.
SUUDİ ARABİSTAN: Tarihte anlayamadığım tek devlet budur. Ne yaptıklarını bizi bırakın inanın kendileri de bilmemektedir. Bunlar ABD’nin adeta çengisi gibi bir o yana dönmekte bir bu yana dönüp durmaktadır. Şimdi de PYD’ye para yardımı yapmaya başlamıştır. ABD, kaşıkçı cinayeti ile Suud Prensine Türkiye üzerinden korku vermekte ve Suudilerin bu korku ile Türkiye’ye düşman olmasını sağlamaktadır.
Türkiye’nin sahada yapması gereken; Fırtına obüsleri ve insansız hava araçları ile girilecek 40 km mesafedeki alanların devamlı dövülmesi ve ÖSO’nun karada kullanılmasıdır. En son seçenek olarak askerin Suriye’ye sokulmasıdır. (Bu konuda Metin Temel paşaya güvenim sonsuz.)
Nihayetinde amaç İsrail’in Lübnan ve Suriye üzerinde hakimiyet kurabileceği bir alan oluşturmaktır. Taraflar birbirini ezip yorduktan sonra İsrail devreye girecektir.
2019’un en önemli konusu ne 31 Mart seçimleridir nede ekonomik buhrandır. En önemli sorunu SAVAŞ’tır.
Facebook Yorum
Yorum Yazın